Benoit – Fluitconcert
De Belg Peter Benoit (1834 – 1901) komt uit het Vlaamse Harelbeke, een dorpje dichtbij de stad Kortrijk. Na het voltooien van zijn conservatoriumopleiding te Brussel verhuist hij naar Parijs en werkt daar als dirigent. Hij heeft ambities om operacomponist te worden. Terug in Brussel maakt hij zich sterk voor het muziekonderwijs in België. Benoit is actief als dirigent en organisator van het muziekleven in Vlaanderen. In 1867 wordt hij directeur van de Stedelijke muziekschool in Antwerpen. Deze school zal later het conservatorium worden. Composities uit deze tijd zijn de oratoria Lucifer en De schelde. Later zal Benoit nog de Rubens Cantate componeren. Genoemde werken wijzen naar het nationale karakter van zijn muziek, de Vlaamse school.
In het Belle Epoque Museum in het Belgische Blankenberge klinkt een bijzonder mooi werk van Benoit: Mijn Moeders Spraak.
In 1868 componeert Benoit zowel een Pianoconcert als een Fluitconcert. Dit laatste concert is inmiddels ingeburgerd tot een volwaardig romantisch fluitconcert en heeft tot op heden repertoire gehouden. Het concert wordt ook aangeduid als symfonisch gedicht. Het begin van het Fluitconcert doet sterk romantisch aan. Het bevat, behalve mooie melodische lijnen, cadens achtige frasen en opmerkelijk veel versieringen zoals trillers. Het langzame deel wordt ingeleid met een mooie hoornsolo. Dit tweede deel heeft veel weg van een dromerige pastorale. In het laatste deel kan de fluitist zijn hart ophalen door alle mogelijkheden van het instrument te laten horen: virtuositeit alom. Luister ook eens naar Poeme Symphonique voor fluit en orkest met het virtuoze 3e deel
Enkele andere componisten van fluitconcerten: Vivaldi, Mozart, Nielsen, C.P.E.Bach, Ibert, Telemann.
BENOIT FLUITCONCERT NUMMER 645
