Berlioz – Requiem
Toen vader Berlioz vernam wat zijn zoon in Parijs uitspookte in plaats van medicijnen studeren, trok hij zijn financiële steun in. Muzieklessen volgen in plaats van colleges lopen dat was niet de afspraak! De familiebanden werden (tijdelijk) verbroken en de achttienjarige Hector Berlioz moest zelf voor zijn levensonderhoud zorgen. Gevolg was dat Hector zich genoodzaakt zag om als straatmuzikant een paar centjes bij te verdienen.
De Fransman Hector Berlioz (1803-1869) was zijn tijd ver vooruit. Samen met muziekheld Franz Liszt en operacomponist Richard Wagner werd hij tot de progressieve componisten van de Romantiek gerekend. Vaak werd hij door zijn nieuwe manier van componeren niet begrepen. Als gevolg daarvan kreeg Berlioz veel kritiek te verduren. In zijn memoires bijt hij zijn vijanden toe: ‘Gij waanzinnigen, stomme honden en stieren, slangen en insecten, vaarwel. Ik veracht u en ik hoop u te hebben vergeten wanneer ik zal sterven’.
Evenals zijn collega Wagner hield Berlioz van groots opgezette werken. Zijn droom was ooit een magistraal werk te componeren. Zijn wens ging in vervulling toen de Franse staat de niet religieuze componist vroeg een groot werk te schrijven. Voor zijn Requiem, de officiële titel luidt Grande messe des morts (1837) had hij maar liefst vierhonderd musici en zangers nodig (80 vrouwenstemmen, 60 tenoren en 70 bassen.) Hij schreef het stuk ter nagedachtenis aan de soldaten die tijdens de laatste oorlog waren omgekomen (Juli revolutie 1830). Tijdens de première schrokken de mensen toen tijdens het Dies Irae (Dag des oordeels) behalve het grote orkest ook uit vier hoeken van de zaal fanfares speelden. Door zijn grote omvang wordt het requiem zelden uitgevoerd, neem alleen al de batterij van 12 pauken en de extra koperblazers die er voor de uitvoering nodig zijn. Gelukkig kent het meesterwerk ook verstilde momenten. Al met al een overweldigend werk.
Eerste plaats van handeling: Les Invalides in Parijs, het speciaal onderkomen voor de talloze zwaar getekende of verminkte oorlogsgewonden. De première vond plaats op 5 december 1837.
Het sterk theatrale karakter van dit immense negendelige requiem schept een grote kloof tussen de religieuze en soms verstilde requiems van bijvoorbeeld zijn landgenoten Gabriel Fauré en Maurice Duruflé.
Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.
BERLIOZ REQUIEM NUMMER105
