Britten – Vioolconcert
De Engelsman Benjamin Britten (1913 – 1976) componeerde als kind reeds tientallen werken. Zijn moeder hielp hem bij het noteren en gaf hem tevens zijn eerste muziekonderwijs. Enkele van deze begin composities bewerkte hij later voor zijn Simple Symphony, een suite voor symfonieorkest uit 1933. Als student aan de Royal College of Music componeerde Britten een dubbelconcert voor viool, altviool en strijkorkest.
Britten heeft veel voor de menselijke stem gecomponeerd, zoals opera (bekend werd de opera Peter Grimes uit 1945), toneelmuziek, koorwerken en liederen. Zijn werken voor de menselijke stem werden vaak gezongen en beoordeeld door levensgezel Peter Pears (1910 – 1986) een vooraanstaand tenor. Verder componeerde hij orkestwerken, filmmuziek en muziek bij documentaires. Beroemd werd ook zijn War Requiem (1962). Britten was een overtuigd pacifist en weigerde militaire dienst.
Vlak voor de Tweede Wereldoorlog in 1939 componeerde Britten het Vioolconcert in D, opus 15. Het werk wordt wel vergeleken met een werk uit het oeuvre van zijn vriend en bewonderaar Dmitri Sjostakovitsj (1906 – 1975). Brittens vioolconcert is vergeleken met de standaard vioolconcerten (Beethoven – Mendelssohn – Bruch – Tsjaikovski – Sibelius) niet het meest bekende. Tal van musici, waaronder professionele violisten, hadden tot voor kort het Vioolconcert van Britten niet eerder gehoord.
Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.
BRITTEN VIOOLCONCERT NUMMER586
Nota bene
Vanaf de jaren 1970 ging Brittens gezondheid achteruit. Hij kreeg hartproblemen en onderging een zware hartoperatie. Hij herstelde slechts gedeeltelijk en werd steeds zwakker. Het schrijven ging moeilijker, vooral het pianospel lukte niet meer. Toch bleef hij componeren vaak liggend in bed of dicterend.
Zijn laatste grote werk was de opera Death in Venice gebaseerd op het boek van Thomas Mann. De opera is sterk autobiografisch – over een kunstenaar die worstelt met veroudering, schoonheid en verlies.
Kort voor zijn dood werd Britten als eerste componist ooit benoemd tot Baron Britten en daarmee lid van het Hogerhuis. Hij kon niet meer aanwezig zijn bij de ceremonie. Zijn vriend Pears ontving de titel postuum op zijn begrafenis.
