Dvořak – Symfonie 9

Antonin Dvořak (1841-1904) was een van de grootste componisten uit de hoog-Romantiek. Samen met landgenoten Bedrich Smetana (1824 – 1884) en Leos Janáček (1854 – 1926) maakte hij de Tsjechische muziek wereldberoemd. Tien jaar voor zijn dood werd hij directeur van het conservatorium in New York. In Amerika componeerde hij enkele van zijn grote werken, waaronder Symfonie 9. Het werk wordt beschouwd als  een der aantrekkelijkste en meest melodieuze symfonieën uit het laat-romantische tijdperk.

Symfonie 9 in e mineur opus 95 met de bijnaam Uit de nieuwe wereld (1894) is een monument in de geschiedenis van de symfonische muziek en misschien wel het meest populaire muziekstuk van Antonin Dvořak.  In Amerika had Dvořak kennisgemaakt met de muziek van zowel de zwarte bevolking als de indianen. Invloeden van deze muziek liet hij doorschemeren in de Nieuwe wereld. Maar verder is de symfonie op en top Dvořak, een kunstenaar uit de school van Schubert, Wagner en zijn vriend en ontdekker Johannes Brahms. Het werk werd voor het eerst uitgevoerd in de Carnegie Hall te New York door de New York Philharmonic.

Onder musicologen bestaat er tweestrijd over Dvořaks Tsjechisch-Amerikaanse werkstuk. Zo beweert men dat er inderdaad fragmenten en invloeden zijn te bespeuren uit de Amerikaanse volksmuziek, maar aan de andere kant doet de componist geloven dat de Nieuwe wereld een groot lied is van verlangen naar zijn vaderland. Het beroemde tweede deel uit de symfonie (largo) is ondertiteld met Moonlight on the plantation. Dvořak zou met deze meeslepende (alt-)hobosolo een droevig zingende negerslaaf bedoeld hebben. Maar anderen beweren dat het gaat over een droevig zingende Dvořak.

DVORAK SYMFONIE 9 NUMMER 037