Op veertigjarige leeftijd werd de componist Alexander Glazoenov (1865-1936) benoemd tot directeur van het conservatorium in Sint Petersburg. Tijdens de revolutie van 1917 kreeg hij het zo druk met de administratieve rompslomp die de omslag in regime met zich meebracht, dat er van componeren nauwelijks iets terechtkwam. Ook kreeg Glazoenov het in die periode aan de stok met het Sovjetregime. In 1928 vestigde hij zich in Parijs en kreeg van de Russische autoriteiten een schop na: zijn muziek zou te burgerlijk en te gewoontjes zijn.
Glazoenov liet een enorm oeuvre na. Hij was een van Rusland laatste nationalisten. De meeste van zijn werken, die hier en daar nogal weemoedig en erg romantisch aandoen, worden nauwelijks meer gespeeld. Uitzonderingen zijn het Vioolconcert uit 1904 en de balletmuziek de Vier seizoenen. Ook het Concert voor altsaxofoon (1936) wordt nog dikwijls uitgevoerd. Glazoenov schreef 9 Symfonieën.
Er zijn maar weinig componisten die het in de jaren dertig van de twintigste eeuw aandurfden een compleet Saxofoonconcert te schrijven. Het instrument was simpelweg nog te ongewoon, hoewel het wel al enkele malen te gast was in grote symfonische werken zoals bijvoorbeeld De Schilderijententoonstelling van Ravel en in de muziek van de Groupe des Six. Eigenlijk is het niet zo verwonderlijk dat Glazoenov een compleet Saxofoonconcert schreef; hij bespeelde zelf het instrument, naast tal van andere instrumenten zoals: slagwerk, hoorn, klarinet, trombone, cello en piano. Het Saxofoonconcert van Glazoenov opus 109 duurt om en nabij de vijftien minuten.
Andere componisten die een concert schreven voor saxofoon: Tomasi, Ibert, Adams en Glass (saxofoonkwartet en orkest)
GLAZOENOV SAXOFOONCONCERT NUMMER 401
