Het Gregoriaans is de officiële muziek van de katholieke kerk. De stijl wordt gekenmerkt door eenstemmigheid zonder begeleiding van instrumenten (a capella). Het gaat om vocale muziek. De teksten zijn in het Latijn.
De muziek dankt haar naam aan Paus Gregorius (rond 600 na Christus), die er een hobby van maakte om liederen van allerlei aard te verzamelen. Toch wordt er ernstig aan getwijfeld of deze paus inderdaad de ‘uitvinder’ van het Gregoriaans is. Er zijn namelijk melodieën aangetroffen van veel vroegere datum en niet te vergeten, uit meerdere windstreken. Omdat men toen nog niet beschikte over een ordentelijk notenschrift werden vele liederen mondeling overgedragen. Voor elke gelegenheid of christelijke feestdag was er op een gegeven moment een lied aanwezig. In principe kent iedere dag zijn eigen melodie! Tijdens een mis komen de vijf vaste misdelen aan de orde: Kyrie-Gloria-Credo-Sanctus-Agnus Dei.
Een van de eerste geestelijken die de gezangen in de landstaal wilde hebben, was kerkhervormer Maarten Luther. Hij vond dat de bevolking die geen kennis had aan Latijn ook recht had om te weten wat er allemaal beweerd werd in de gezangen. Ondanks deze stroming hield het Gregoriaans stand. Toch zien we dat sinds de invoering van de volkstaal in de liturgie, in de jaren zestig van de twintigste eeuw, het Gregoriaans een aanzienlijk mindere plaats inneemt.
Een prachtig voorbeeld van hoe het Gregoriaans heden nog kan klinken, is de in 1993 verschenen cd Las Mejores Obras Del Canto Gregoriano, gezongen door Spaanse kloosterlingen.
GREGORIAANS NUMMER 473
