Haydn – Symfonie 49 Passione

In zijn lange componisten loopbaan componeerde de Oostenrijker Joseph Haydn (1732 – 1809) meer dan 100 symfonieën. Verschillende symfonieën hebben een bijnaam gekregen. Deze werden door zowel de componist bedacht als door anderen. Je zou Haydn de ‘uitvinder’ van de symfonie kunnen noemen. Oorspronkelijk stamt de symfonie uit het voorspel, de ouverture, van de opera. Ten tijde van Haydn, rond 1750, werd de Symfonie ook wel Sinfonia genoemd. Men deelt Haydn in tot het Classicisme (1750 – 1820).

Haydns symfonieën kennen vier periodes: 1. Vroege Symfonieën 2. Sturm und Drang 3. Parijse Symfonieën 4. Londense Symfonieën. 

De Symfonieën 45, bijgenaamd Afscheidssymfonie en 49, Passione worden onderverdeeld in de Sturm und Drangperiode (1768 – 1784). Dit hield in dat er meer expressiviteit en virtuositeit vertoond werd. De Symfonieën werden groter, breedschalig, terwijl de langzame delen al kenmerken van de latere romantiek vertoonden.

Haydn werkte al geruime tijd als kapelmeester aan het hof van de Esterhazy’s toen hij in 1786 Symfonie 49 in f mineur met de bijnaam Passione componeerde, een donkere, dramatische symfonie, typerend voor de Sturm und Drang. De bijnaam Passione kwam tot stand na de uitvoering in de Duitse stad Schwerin, tijdens de Goede Week in 1790. Tijdens deze week was het ongebruikelijk om wereldse muziek uit te voeren.

Na een droevig klinkende opening van de symfonie, een adagio, volgt een dramatisch allegro. Ook het menuet dat volgt bevat niet het gebruikelijke dans. De symfonie sluit met een presto. Gebruikelijk voor deze periode was de bezetting van Haydns symfonieën: 2 hobo’s, 2 hoorns, fagot en strijkers.

Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.

HAYDN SYMFONIE 49 PASSIONE NUMMER917