Haydn – Symfonie 94
De Oostenrijker Joseph Haydn (1732-1809) heeft ervoor moeten knokken. Dikwijls heeft hij op zijn knieën gelegen om zijn Lieve Heer aan te sporen hem inspiratie te zenden. En zie, na jaren werden zijn gebeden verhoord. Plotsklaps stroomden de bestellingen binnen. Zelfs de Franse aristocratie wilde wel een Haydn-symfonietje op de lessenaars van hun hofkapel. Niemand minder dan koningin Marie Antoinette was gek op zijn Symfonie 85. Haydn gaf het werk de bijnaam La Reine. In de jaren 90 van de 18e eeuw werd hij geliefd in Londen. De inmiddels oude en zeer vrome Haydn werd er als een vorst ontvangen en eredoctoraten werden hem in de schoot geworpen.
Symfonie 94 uit 1791, ook wel Paukenslag symfonie of Surprise genoemd, is de tweede van twaalf Londense symfonieën van Haydn. Het stuk is vooral bekend om het tweede deel waarin zacht spelende strijkers een bekend kinderliedje spelen dat als hoofdthema fungeert en plotseling doormidden wordt gehakt met een luide klap door het gehele orkest inclusief pauken(tutti). Haydn was op dit idee gekomen om het soms onrustige en verwende londense publiek een poets te bakken. Hij had zich vaak geërgerd aan concertbezoekers die tijdens een concert regelmatig een tukje deden of hinderlijk met elkaar zaten te praten. De onverwacht luide toon moest het publiek wakker schudden. Behalve dit originele tweede deel, kent het derde deel een wonderschoon menuet.
De tijdsduur van deze verrassing symfonie bedraagt ruim 20 minuten. De premiere, met Haydn op de bok was een grandioos succes. Heden ten dage wordt het werk nog regelmatig uitgevoerd. (Zie ook archief: Haydn 104 symfonieën en Haydn Londense symfonieën.)
Symfonie 103, eveneens een Londense symfonie heeft de bijnaam Symfonie met de pauken roffel (de symfonie begint met een lange paukenroffel).
Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.
HAYDN SYMFONIE 94 NUMMER 049
