Reich – New York Counterpoint
In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw introduceerden een aantal jonge Amerikaanse studenten de zogenaamde Minimal music. De belangrijksten onder hen waren Philip Glass, Terry Riley en Steve Reich (1936). In Nederland was Louis Andriessen met dezelfde compositietechniek bezig, evenals Simeon Ten Holt die in 1978 zijn Canto Ostinato schreef.
De meeste Minimal-componisten zijn net voor de Tweede Wereldoorlog geboren, en hebben een voorliefde voor hypnotische ritmes en de directheid van de zich constant herhalende muzikale frasen, micro-intervallen en vaste verschuivingen van ritmes en bourdontonen die deze muziekstroom kenmerken. Later gebruikten de componisten ook tapes met constante herhalingen van opgenomen klanken, waaronder ook flarden van buitenmuzikale fragmenten zoals gesprekken en televisiegeluiden. Kenmerk van de Minimal music is een statische herhaling van tonale melodische en ritmische motiefjes. De Minimal music vindt haar oorsprong in de Aziatische muziek met name die uit India en Indonesië. Later kwamen daar ook Balinese en Hebreeuwse invloeden bij.
Steve Reich bestudeerde lange tijd de slagwerktechnieken in Ghana. In 1971 schreef hij Drumming, een negentig minuten durend werk op een enkel ritmisch motief.
Zijn New York Counterpoint uit 1985 is een driedelig werk voor soloklarinet (versterkt) die een dialoog aangaat met 9 klarinetten en 3 basklarinetten op tape. Dit stuk met zijn syncopenstructuur en bovengenoemde Minimal music, is een perfecte voorstelling van de grote stad New York, met name Manhattan. Een levendige stad, brutaal, altijd in beweging en nimmer slapend.
Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.
REICH NEW YORK COUNTERPOINT NUMMER 465
Nota bene
Steve Reich is een van de meest invloedrijke figuren binnen de minimale-muziek. In de jaren 60 was hij een van de pioniers van de minimal music. Zijn werken staan bekend om hun repetitieve patronen en faseverschuivingstechnieken. Zijn werken hebben de moderne klassieke muziek, elektronische muziek en popmuziek beïnvloed.
Een van zijn beroemdste faseverschuivingen werd bij toeval ontdekt toen hij experimenteerde met twee bandrecorders met dezelfde opnames van It’s Gonna Rain. Toen hij merkte dat de recorders langzaam uit de pas liepen ontstond de basis voor veel van zijn werken.
Music for 18 Musicians uit 1978 betekende de doorbraak naar het grote publiek. David Bowie zette het stuk in zijn lijstje met 25 favoriete albums allertijden.
