Saint-Saëns – Oratorio de Noël
De Fransman Camille Saint-Saëns (1835 – 1921) werd geboren als zoon van een boekhouder die werkzaam was op het Franse Ministerie van Binnenlandse zaken. Camille was een muzikaal wonderkind. Zijn interesses gingen tevens uit naar oude talen, geologie, literatuur, archeologie, astronomie en theologie. Als kind trad hij reeds op voor publiek. Op zijn dertiende werd hij toegelaten op het conservatorium en op zijn achttiende verscheen zijn eerste symfonie. Was hij eerst liefhebber en promotor van de Duitse muziek, zoals die van Richard Wagner (1813 – 1883), later zou hij een stimulator worden van de Franse muziek. Hij raakte bevriend met Gabriel Fauré (1845 – 1924).
Saint-Saëns componeerde zijn Oratorio de Noël in 1858 op drieëntwintigjarige leeftijd. Hij was werkzaam als organist in de beroemde kerk Madeleine in Parijs. Het werk werd in veertien dagen voltooid en beleefde haar première met Kerstmis 1858. Men spreekt van een Cantate-achtig werk maar ook wel van een oratorium. Men noemt het tegenwoordig Kerstoratorium.
Het werk is geschreven voor zangsolisten, koor, strijkorkest en harp. Het orgel is een belangrijk onderdeel. Het oratorium telt 10 delen. Na het openingsdeel (in de stijl van J.S.Bach) en enkele recitatieven volgt het tweede deel waarin het traditionele kerstverhaal wordt verteld zoals opgetekend in de bijbel in Lucas 2. In de vervolgdelen komen de teksten uit Johannes, Jesaja, Klaagliederen en Psalmen. De teksten zijn in het Latijn.
Prelude – 2. Et pastores erant. Gloria – 3. Exspectans exspectavi Dominum – 4. Domine, ego credidi – 5. Benedictus – 6. Quare fremuerunt gentes – 7. Tecum principium – 8. Alleluia – 9. Consurge, Filia Sion – 10. Tollite hostias
Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.
SAINT-SAËNS OROTORIO NOËL NUMMER 604
Nota bene
Camille-Saint-Saëns wordt omschreven als een bazige man. Was hij voor zijn 20 jaar jongere vrouw een lastpost ook bemoeide hij zich met het gezin van zijn vroegere leerling, de componist Gabriel Fauré.
Muzikaal gezien was het ook een wispelturig persoon. Was hij eerst een fan van zijn Duitse collega’s Wagner en Liszt, na de oorlogsperikelen tussen Frankrijk en Duitsland richtte hij de Société Nationale de Musique op waarin leden als landgenoten Fauré, Franck, Bizet e.a. zitting hadden en er alles aandeden om de Germaanse muziek in Frankrijk buiten de deur te houden.