Schubert – Symfonie 9

Een monument van hemelse grootheid wordt Symfonie 9 ‘De Grote’, van Schubert genoemd. En inderdaad, je weet niet wat je hoort als je het stuk voor het eerst voorgeschoteld krijgt. Er zit een enorme drive in, een stuk vol levensvreugde. Hoe is het mogelijk zou je zeggen, want hij stierf toen de inkt nog nat was. Luister eens naar de hoorn hoe deze in zijn uppie het stuk opent en hoe de melodie van dit intro door alle delen heen blijft klinken. Als een razende gaat het orkest soms te keer. Waar haalde de doodzieke Schubert de inspiratie vandaan? We weten dat hij gek op de natuur was, maar zich geen raad wist met het geloof en de schepper. En waar was het stuk gebleven? Niemand wist er van dat hij deze grootse symfonie had gecomponeerd. Het was eigenlijk met Schubert net als later bij Van Gogh: er was nauwelijks belangstelling voor hun werk. Tien jaar was de negende symfonie zoek. Maar toen men het voor het eerst op de lessenaar legde werd het een sensatie.

De Oostenrijkse componist Franz Schubert was helemaal weg van Beethoven, maar hij wist dat zijn afgod te ver van hem afstond. Terwijl Schubert in kroegen speelde, zijn muziek verkocht voor een appel en een ei, zijn gehele leven vrijwel zonder piano zat en wegkwijnde door de syfilis, werd Beethoven aanbeden. Schubert heeft het de muziekwetenschappers met zijn slordigheden niet gemakkelijk gemaakt. De juiste nummering van zijn symfonieën heeft velen hoofdbrekens gekost. Zo wordt zijn negende soms de zevende of achtste genoemd, terwijl de achtste, de onvoltooide vaak wordt betiteld als zevende. Dit komt omdat van Symfonie 7 alleen schetsen bewaard zijn gebleven. Jammer, maar laten we niet treuren, god zij dank hebben we de negende, De Grote!

SCHUBERT SYMFONIE 9 NUMMER 093