Delibes – Coppélia
De Fransman Léo Delibes (1836-1891) had als kind een prachtige stem, men noemde hem het nachtegaalje. Behalve zingen leerde hij orgelspelen. Reeds op twaalfjarige leeftijd betrad hij het beroemde Parijse conservatorium, waar hij jaren later ook docent zou worden. Na zijn opleiding werd hij kerkorganist, pianist/begeleider van een theatergezelschap en dirigent.
Het gebeurt niet vaak dat lichtklassieke muziek zo gewaardeerd wordt als die van Léo Delibes. Zelfs progressieve tijdgenoten hadden bewondering voor zijn zonnige melodieën. In dat opzicht had Delibes een streepje voor op bijvoorbeeld zijn tijdgenoot Johann Strauss, want over de lichtvoetige dansmuziek van Strauss hadden de gevestigde klassieke componisten meestal geen goed woord over.
Delibes is de muziekgeschiedenis ingegaan als maker van welluidende muziek. Ondanks dat hij een vurig bewonderaar van Wagner was, bleef hij geheel zichzelf en had absoluut geen drang om zijn idool te imiteren. Zijn meesterwerk wordt het ballet Coppélia (1870) genoemd, maar ook zijn opera Lakmé, met de beroemde bloemenwals, zijn opera Le roi l’a dit, en het ballet Sylvia mogen niet onvermeld blijven.
Coppélia, ou la fille aux yeux d’email beleefde in 1870 haar première in Parijs. Het verhaal Coppélia, geschreven door E.T.A. Hoffmann, is zowel komisch als kinderlijk te noemen. De instrumentenmaker Dr. Coppelius heeft een mechanische pop gemaakt die hij tot leven wil wekken. De dorpsbewoners ontwijken de uitvinder omdat ze denken dat hij over magische krachten zou beschikken. In zijn speelgoedwinkel verkoopt hij beweegbare en levensechte poppen. Een jongeman, Franz genaamd wordt verliefd op de pop Coppélia. Swanilda, de verloofde van Franz merkt dat haar vrijer buitengewone belangstelling vertoont voor Coppélia. Zij zal er alles aan doen om Coppélia een kopje kleiner te maken…
DELIBES COPPÉLIA NUMMER 189