Bach C.P.E. – Symfonieën

Carl Philipp Emanuel Bach (1714 – 1788) was de tweede zoon en leerling van zijn vader Johann Sebastian. Carl Philipp was in zijn tijd een hoogstaand musicus en componist. Hij werd door sommigen zelfs meer gewaardeerd dan zijn vader! Carl Philipp’s manier van componeren laat ons zowel muziek uit de Barok horen als muziek uit de beginnende Klassieke periode, met hier en daar zelfs een snufje Romantiek. Carl Philipp Emanuel Bach had de bijnaam ‘Berlijnse Bach’ of ‘Hamburgse Bach’. Zijn basisopleiding kreeg hij aan de Thomasschool in Leipzig waar hij les kreeg van zijn vader. Daarnaast studeerde hij ook nog rechten. Toen Frederik de Grote de troon besteeg, werd hij aangesteld als kapelmeester aan het Berlijnse hof. Het optrekken met de koning, die overigens een verwoed fluitspeler was, verveelde de jonge Bach danig. Hij was dan ook blij dat hij de componist Telemann kon opvolgen als muziekdirecteur in Hamburg.

Carl Philipp Emanuel Bach wordt wel de eerste romanticus genoemd, niet zo vreemd want al ruim voor Haydn was deze Bach al aan de gang met korte symfonietjes waar hij een driedeligheid in bracht. Dat Carl Philipp Emanuel zich reeds met een been in het Classicisme bewoog, bewees het feit dat hij langzaam maar zeker het basso continuo weg liet. (basso continuo is het meespelen van akkoorden op de klavecimbel met versterking van een cello). Hij componeerde 20 symfonieën. De taal van de muziek was voor deze Bach de taal van het gevoel. Hij wilde de menselijke hartstochten overbrengen in zijn muziek. Pure romantiek dus! Behalve 20 symfonieën, schreef Bach diverse sonates, een mooi Celloconcert in A, maar liefst 50 Pianoconcerten en niet te vergeten een prachtig Magnificat.

Tijdgenoot Mozart had grote waardering voor Carl Philipp Emanuel Bach. Drie jaar voor zijn dood 1n 1788 dirigeerde hij Bachs oratorium Die Auferstehung und Himmelfart.

BACH C.P.E. SYMFONIEEN NUMMER 470