Wolf – Italiaanse Serenade

De Oostenrijker Hugo Wolf (1860-1903) was nog een kind toen hij in de ban was van de muziek van Donizetti. Hij speelde delen uit diens opera’s uit z’n hoofd op de piano. Later werd hij fan van operacomponist Richard Wagner.

Als er één componist is die een ellendige carrière heeft meegemaakt, dan is het Hugo Wolf wel. Door zijn moeilijke karakter maakte hij zijn middelbare school en ook het conservatorium niet af. Hij was een moeilijk mens voor zichzelf en voor de buitenwereld. Als hij inspiratie had en aan het werk ging, kon hij absoluut geen geluiden van buiten verdragen. Het gevolg was dat hij in een tijdsbestek van nog geen drie jaar twintig keer van kamer verwisselde. Toen hij zonder werk zat en als muziekcriticus voor een vooraanstaand blad werkte, liet hij geen spaan heel van het werk van componist Johannes Brahms. Operacomponist Richard Wagner was zijn afgod.

Hugo Wolf werd slechts drieënveertig jaar. In 1897 werd hij door aanvallen van geestelijke gestoordheid, het gevolg van syfilis, opgenomen in een inrichting waar hij in 1903 overleed.

Hugo Wolf is de geschiedenis in gegaan als liedcomponist. Maar ook zijn Spaans getinte opera Der Corridor (De magistraat) mag niet onvermeld blijven. Op 18jarige leeftijd schreef Wolf een wonderschoon Strijkkwartet in d mineur, dat wel een meesterwerk genoemd wordt.

De Italiaanse serenade werd eveneens geschreven voor strijkkwartet, maar later bewerkt voor Symfonieorkest. Het stuk werd zijn meest populaire instrumentale werk. De Italiaanse serenade bestaat uit slechts één deel. Wolf schreef het stuk in 1887 toen hij rondreisde in het zuiden van Italië. Het moet een gelukkige periode voor hem geweest zijn. Het stuk is licht van toon en straalt enthousiasme uit. Men zou het haast kunnen vergelijken met een gelijk soort werk van Tsjaikovski. Later heeft Wolf tevergeefs pogingen gedaan om het werk uit te breiden naar vier delen en er een suite voor orkest van te maken. Het stuk duurt ca 9 minuten.

WOLF ITALIAANSE SERENADE NUMMER 496