Elgar – Symfonieën

Sir Edward Elgar (1857 – 1934) was een van Engelands meest geliefde componisten uit de hoog romantiek. Hij was de zoon van een kerkorganist, pianostemmer en muziekhandelaar. De jonge Elgar speelde viool en orgel. Onder zijn meest bekende composities rekent men de Enigma Variaties, Pomp and Circumstance Marches met daarin het overbekende Land of Hope and Glory uit de eerste mars. Ook schreef hij een beroemd geworden Celloconcert. Elgar schreef twee voltooide symfonieën. Symfonie 1 in 1908 en Symfonie 2 in 1911. Symfonie 3 bleef onvoltooid.

De première van Symfonie 1 in a mineur was in Manchester in 1908, Elgar was toen de 50 jaar reeds gepasseerd. Hij droeg het werk op aan zijn vriend Hans Richter die tevens de eerste uitvoering dirigeerde. Deze eerste uitvoering was een fenomenaal succes. Richter noemde het de grootste symfonie uit de moderne tijd. Enkele weken na de première namen ’s werelds grote symfonie orkesten het werk op in hun repertoire.

Symfonie 1 is in de cyclische vorm geschreven. (Thema’s herhalen zich in alle delen). De pers schreef over ‘Pure schoonheid, gevoeligheid, tedere expressie, en een werk dat door de gehele mensheid begrepen zal worden.’ De vier delen: andante – allegro – adagio – lento allegro.

Symfonie 2 in Es opus 63 beleefde haar première in 1911 in Londen. Het was Elgar zelf die het werk dirigeerde. Het werk werd ter nagedachtenis opgedragen aan de Engelse koning Edward VII. Het werk werd minder enthousiast ontvangen dan Symfonie 1. Ook in Symfonie 2 herhalen de thema’s zich in de verschillende delen. Een kenmerk van Elgars werken, zo ook in Symfonie 2, is dat het vaak bestaat uit korte, nauw met elkaar verbonden motieven, welke dikwijls herhaalt worden. De vier delen: Allegro – Larghetto – Rondo – Moderato.

ELGAR SYMFONIEEN NUMMER 758