Saint-Saëns – Vioolconcert
De in Parijs geboren Camille Saint-Saëns (1835 – 1921) was een wonderkind in alle opzichten. Hij was nog geen tien jaar oud toen hij al intensief bezig was met muziek (orgel en piano), hij las Latijn en toonde grote interesse voor de natuurwetenschappen waaronder astronomie, archeologie en geologie. Zijn eerste openbare optreden als pianist was op zevenjarige leeftijd. Camille werd opgevoed door zijn moeder. Hij werd op 13 jarige leeftijd ingeschreven aan het conservatorium. Toen hij 18 was schreef hij zijn eerste symfonie.
In 1861 werd hij aangesteld als leraar aan het Niedermeyers Instituut voor Kerkmuziek. Een van zijn meest bekende leerlingen was Gabriel Fauré (1845 – 1924). Saint-Saëns was een veelschrijver. Soms componeerde hij de gehele dag. Hij schreef een aantal grote klassieke hits zoals Carnaval des animaux, Danse macabre, Symfonie 3 (orgelsymfonie), en Soloconcerten voor cello, piano en viool.
Saint-Saëns schreef drie Vioolconcerten, waarvan het laatste het meest populair werd. Vioolconcert 3 in b mineur opus 61 werd in 1880 geschreven en werd opgedragen aan zijn tijdgenoot de Spaanse vioolvirtuoos Pablo de Sarasate (1844 – 1908). Saint-Saëns droeg meer werken op aan deze violist, waaronder het beroemde Capriccio. De violist was in januari 1881 de solist tijdens de première. Het Vioolconcert 3 is een concert vol virtuositeit, drama en met uitzonderlijk mooie melodieën.
Vioolconcert 3 is technisch minder moeilijk dan Vioolconcert 1 en 2. Het is een bijzonder melodieus concert. Zeer geliefd zijn het 2e deel het Andantino en de Finale. De drie delen zijn Allegro – Andantino – Molto moderato.
SAINT-SAËNS VIOOLCONCERT NUMMER 769
Nota bene
In 1886 verscheen Saint-Saëns’ Symfonie 3, veelal aangeduid met Orgelsymfonie. Het voor die tijd ongewone werk ging in Londen in première. In de symfonie laat de componist horen wat hij allemaal in huis heeft. Hij trekt zogezegd alle registers open dat uitmondt in een majestueus werk. Behalve het kerkorgel bevat Symfonie 3 ook een pianopartij vierhandig.
De triomfantelijke hoofdmelodie waarmee het laatste deel opent werd later gebruikt in films en documentaires. Ook scoorde de melodie in 1977 een hit (If I Had Words) dat wekenlang op de eerste plaats van de hitparade stond.