Nono – Il Canto Sospeso

Luigi Nono (1924 – 1990) was een van de belangrijkste componisten van de naoorlogse avant-garde.  Hij werd geboren in Venetië en studeerde er aan het conservatorium. In 1950 nam hij voor het eerst deel aan zomercursussen voor nieuwe muziek in het Duitse Darmstadt.  Hij maakte daar o.a. kennis met Edgar Varèse en Karlheinz Stockhausen en liet zich door deze avant-garde componisten inspireren.  In 1955 huwde hij met Nuria, de dochter van Arnold Schönberg, deze componist wordt beschouwd als de  grondlegger van de atonale muziek. In de loop van zijn carrière legde hij zich steeds meer toe op elektronische muziek, en weer later het gebruik van computers.

Nono was socialist. In 1952 werd hij lid van de communistische partij. Zijn avant-garde muziek was een revolte tegen de burgerlijke cultuur. Hij keerde zich af van de normale concertgenres ten voordele van opera en elektronische muziek. Hij trachtte zijn muziek naar arbeiders en fabrieken te brengen. Veel van zijn werken hebben een politieke strekking. Een duidelijk voorbeeld hiervan is Il canto sospeso (1956). Het stuk bracht hem internationale faam.

In 2014 stond het werk op het programma van het Holland Festival. Il canto sospeso is gebaseerd op fragmenten uit brieven van ter dood veroordeelde verzetsstrijders. Het stuk is eigenlijk een cantate en herbergt koordelen, aria´s, duetten en instrumentale intermezzo´s. In het werk, vol emoties heeft de menselijke stem een absolute hoofdrol.

Nono trok zich in zijn muziek weinig aan van modes en trends. Zijn streng doorgedreven werken riepen grote weerstanden op. De wereldpremière in Venetië van zijn opera Intolleranza 1960 ging in 1961 gepaard met honend geschreeuw en het gooien van stinkbommen. Zijn anti-kernbom cantate Sul ponte di Hiroshima werd eveneens met veel rumoer ontvangen. Vanwege zijn politieke opvattingen mocht hij niet aanwezig zijn bij de première van Intolleranza 1960 in de Verenigde Staten.

NONO IL CANTO SOSPESO NUMMER 505