Chopin – Pianoconcert 2
Na zijn eindexamen aan het conservatorium van Warschau gaf de jonge Pool Frédéric Chopin (1810-1849) enkele concerten in Wenen. De pianist verbleef echter niet lang in de culturele hoofdstad van Europa. Redenen hiervoor waren dat zijn pianostukken overspeeld werden door de frivole en uiterst populaire dansmuziek van met name de familie Strauss.
Toen Chopin vernam dat de Russen zijn vaderland hadden bezet, verhuisde hij naar Frankrijk. Daar zou hij, gekweld door heimwee, de rest van zijn korte leven verblijven. Vanwege zijn voortdurende slechte gezondheid ging Chopin in de winter van 1838, in gezelschap van zijn vriendin, de schrijfster George Sand (1804 – 1876), voor een kuur naar Mallorca, waar de beste artsen hem terzijde stonden. Na in 1848 nog een aantal concerten in Engeland te hebben gegeven, stierf hij een jaar later in Parijs. Chopin werd begraven op de artiestenbegraafplaats Père Lachaise. Zijn hart werd later naar Warschau overgebracht.
Evenals het Pianoconcert 1 in e mineur bezit het Pianoconcert 2 in f mineur opus 21 uit 1829 een prachtig middendeel. Chopin zou zijn inspiratie hebben geput uit de liefde voor zijn eerste geliefde, een operazangeres. Hij droeg het werk echter op aan een latere liefde. Het werd een typisch romantisch werk, vol hartstocht en virtuositeit. Chopin was 19 jaar toen hij het 2e pianoconcert voltooide. De Poolse kranten waren enthousiast over het werk en schreven: ‘Chopin overtreft alle pianisten die er in Polen rondlopen. Hij is de Paganini van de piano. Onze landgenoot plaatst zich niet alleen onder de grootste talenten van Europa, hij heeft in zijn instrument effecten bereikt die wij niet eerder hadden gehoord’.
Merkwaardig is het feit dat Pianoconcert 2 eerder werd geschreven dan Pianoconcert 1 uit 1830. Pianoconcert 2, gecomponeerd in 1829, werd pas uitgegeven in 1836 en werd daarom als tweede pianoconcert gerangschikt.
CHOPIN PIANOCONCERT 2 NUMMER 218
Nota bene
De moeder van Frédéric Chopin was Poolse. Zijn vader was Fransman die naar Polen emigreerde. Frederic was 20 jaar toen hij zich in Parijs vestigde. Hij werd pianoleraar en gaf concerten. Hij stierf op 39-jarige leeftijd aan tuberculose.
Zijn vriendin George Sand over hem: ‘Improviseren deed hij uren achtereen. Het ging hem gemakkelijk af. Maar als hij een van zijn ideeën op papier moest zetten, klapte hij dicht. Dagenlang sloot hij zich in zijn kamer op om zijn invallen op papier te krijgen. Het was zwoegen en zweten. Soms besteedde hij twee maanden aan een bladzijde muziek.’
