Massenet – Manon

Jules Massenet (1842-1912) was het elfde kind uit een gezin waarvan de moeder een uitstekend pianiste was. Na eerst als slagwerker opgetreden te hebben, begon het serieuze werk aan het conservatorium van Parijs. Hij studeerde er piano, theorie en compositie.

Massenet werd een belangrijk figuur in het Parijse muziekleven en werd verschillende malen geridderd. Tevens werd hij promotor van de Neue Deutsche Schüle (Liszt, Wagner en Berlioz) in Frankrijk. Over het algemeen wordt de muziek van Jules Massenet aangeduid als sentimenteel, gevoelig en intiem. Ook krijgt zijn werk wel het stempel Belle époque opgedrukt. De opera Manon uit 1884 (naar het boek van Prevost) wordt beschouwd als zijn meesterwerk. Een ander hoog aangeslagen werk is Werther (naar Goethe). Een regelrechte hit is zijn instrumentale Méditation uit de opera Thais. Totaal schreef Massenet een dertigtal opera’s.

Het boek Manon Lescaut (uit 1731) is het meest bekende werk geworden van de schrijver Abbé Prévost (1697-1763). Deze opmerkelijke roman mocht destijds niet gelezen worden. In Manon Lescaut laat de auteur een jonge edelman zijn verhaal vertellen van zijn hartstochtelijke liefde voor het lichtzinnige meisje Manon, dat hem het grootste geluk bezorgt, maar ook de grootste rampspoed.
Het verhaal van de opera Manon speelt zich af rond 1700: het zestienjarige meisje Manon wordt naar een klooster gestuurd omdat haar familie zich zorgen maakt over de pleziertjes van het meisje. Op weg naar het klooster weet zij echter te ontsnappen en slaat op de vlucht met een zojuist verworven liefde. De opera beleefde haar premiere in 1884 in Parijs.

Grote aria’s die voor de sopraanpartij van Manon zijn toebedeeld: Je suis encore tout étourdie, Voyons Manon, Adieu notre petite table, N’est-ce plus ma main, Nous vivrons à Paris en  Ah! Je sens une flamme.

MASSENET MANON NUMMER 410