Verdi – Macbeth 

Giuseppe Verdi (1813 – 1901) was een Italiaans componist die vooral geliefd werd door zijn opera’s. Hij schreef er bijna dertig, waaronder Nabucco, Rigoletto, La Traviata, La Forza del Destino, Aïda, Fallstaf. Tevens schreef hij een indrukwekkend Requiem.

In 1607 voltooide William Shakespeare (1564 – 1616) de tragedie Macbeth, een geschiedenis over gebeurtenissen rond de Schotse koning Macbeth (1005 – 1057) die op de troon kwam door koning Duncan te doden. Shakespeare switchte het stuk naar zijn eigen tijd met een hommage aan zijn tijdgenoot koning Jacobus van Engeland.

De première van Verdi’s opera (of muziektheater) Macbeth was in 1847 in Florence. De librettist was Francesco Maria Piave. De opera kende verschillende wijzigingen: In 1855 werd een hernieuwde Macbeth opgevoerd in Sint-Petersburg en een volgende in 1865 in Parijs, waarin balletmuziek werd toegevoegd en een nieuwe finale.

Verdi’s opera draait om de machtsstrijd tussen Macbeth en lady Macbath en de schade die zij bij zichzelf en anderen aanrichten. Macbeth, die het van veldheer tot koning zal schoppen laat zich door heksen zijn toekomst voorspellen.

Lady Macbeth is een feeks, een manwijf met volslagen amoreel gedrag. In het griezelstuk zal Lady Macbeth zich escaleren naar menselijke machtshonger en moordlust. (In Shakespeare’s origineel vraagt zij om ontsekst te worden. Borsten eraf, een herstelingreep onder de gordel…) De lady zet haar man aan tot een aantal brute moorden, waaronder de huidige koning, en zingt vervolgens in een waanzinnige sluimertoestand over de vlekkende bloedvlekken. Mooi-zingerij was er in Verdi’s muziektheater niet bij, zoals bijvoorbeeld de vrouwelijke hoofdrol (mezzosopraam), die niet mooi mocht zijn en haar stem niet te zuiver, zoals in de slaapwandelscene La luce langue. De koorzangen (veelal op de toenmalige politiek geschoold) zijn daarentegen indrukwekkend.  

Men noemt de opera een van Verdi’s meest expressieve en krachtige werken. De componist laat vormen los door scenes, aria’s etc in elkaar over te laten vloeien. Zo zou hij zijn librettist aangemoedigd hebben tot extravagantie en perfectie en trad de componist tijdens de repetities op als een dramaturg die met zijn instructies zijn zangers tot waanzin dreef die verder gingen dan de muziek alleen. Hoogtepunten zijn de slotscene, sterfscene, overwinningshymne.

Er bestaat nog een opera met dezelfde naam, geschreven door Ernest Bloch.

Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.

VERDI MACBETH NUMMER907