Poulenc – Voix Humaine

De Fransman Francis Poulenc (1899 – 1963) ontving de eerste lessen van zijn moeder, een amateurpianiste. Zijn vader was een vermogend industrieel. Als tiener ontving hij les van de beroemde Spaanse pianist Ricardo Viñes (deze voerde premières uit van o.a. Ravel, Debussy, Satie, De Falla e.a.). Behalve dat Poulenc omging met musici sloot hij vriendschap met dichters en schrijvers. Poulenc was streng katholiek en stak niet onder stoelen of banken dat hij homoseksueel was.

Poulenc volgde geen gedegen studie compositie, zodat we kunnen spreken van een autodidact. Rond zijn 18^e kwam hij in het openbaar met enkele pianowerken en liederen. Hij sloot zich aan bij de componistengroep Groupe des Six, een zestal jonge Franse componisten die korte metten wilde maken met de romantiek, vooral die van Richard Wagner (1813 – 1883).

Toen hij 25 jaar was ging zijn ballet Les Biches in première. Hij sloot vriendschap met de baritonzanger Bernac waarvoor hij tientallen Liederen schreef en concerten met hem gaf.

Bekend werden zijn Concert voor klavecimbel (1927), Concert voor 2 piano’s (1932), Concert voor orgel (1938), Pianoconcert (1949), Stabat Mater (1951), Gloria (1959)

In 1958 verscheen La voix humaine (De menselijke stem) op tekst van Jean Cocteau. Er treedt slecht één persoon op in de opera, een hopeloze en verdrietige vrouw (sopraan). Deze zingt en spreekt een monoloog. De vrouw doet wanhopige pogingen om haar geliefde voor zich terug te winnen door middel van een telefoongesprek. Het verloop van het telefoongesprek verloopt soms moeizaam, oorzaken hiervan zijn verkeerde verbindingen, nummers die niet kloppen, en plotseling onderbroken gesprekken. Als de man ophangt ervaart de vrouw dit als een executie.

POULENC LA VOIX HUMAINE NUMMER 784