Brahms – Klarinetkwintet
Johannes Brahms (1833 – 1896) werd in Hamburg geboren maar sleet zijn leven in Wenen. Brahms wordt als laatste grote componist van de romantische school genoemd. De modernisten zoals Liszt en Wagner hadden weinig goede woorden over voor de behoudende componist. Wel had hij medestanders als Mendelssohn en Schumann. Veel uitgevoerde werken van Brahms zijn Deutsches Requiem, Altrapsodie, 4 Symfonieën, Hongaarse Dansen, Vioolconcert, Pianoconcerten, Liederen en Kamermuziek. Je kunt Brahms een allround componist noemen (al schreef hij bijvoorbeeld geen opera’s).
Vijf jaar voor zijn dood, in 1891, had Brahms de klarinettist Richard Mühlfeld leren kennen. De componist was zeer onder de indruk van het spel en de toon van de klarinettist. Brahms componeerde vervolgens een aantal werken met de klarinet in de hoofdrol: Klarinet Trio voor Klarinet cello en piano, Sonates voor klarinet en piano en het fabuleuze Klarinetkwintet in b mineur opus 115 voor klarinet, 2 violen, altviool en cello. Hij componeerde het meesterwerk in slechts 4 weken.
Het melancholieke Klarinetkwintet van Brahms wordt als een van de hoogtepunten uit de kamermuziekliteratuur genoemd en doet volgens kenners niets onder van het beroemde Klarinetkwintet KV 581 van Mozart. (Honderd jaar eerder had ook Mozart zijn Klarinetkwintet voor een vermaard klarinettist geschreven, Anton Sadler.)
Behalve Brahms en Mozart schreven de componisten Von Weber, Krommer, Glazoenov en Reicha eveneens klarinetkwintetten.
Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.
BRAHMS KLARINETKWINTET NUMMER 145
Nota bene
Zelf vond hij dat hij in de schaduw stond van Beethoven. Een symfonie schrijven was voor hem een strijd op leven en dood. Immers de Negende van Beethoven klonk nog in ieders oren. En dan met dat slotkoor: Alle Menschen werden Brüder. Nee, Brahms haalde het niet in zijn hoofd om er nog een symfonie aan toe te voegen.
Jarenlang had hij al een Eerste symfonie op zak. Maar hij durfde deze eenvoudig niet uit te laten geven. Toen hij dit uiteindelijk wel deed had de pers het over de Tiende van Beethoven. Brahms zelf: ‘Je hebt geen idee hoe die man mij als een schaduw volgt.’ Brahms was bang dat die ezels van een critici hem voor een tweede Beethoven zouden gaan slijten.
