Haydn – Pianoconcert 11

Eigenlijk spreekt men niet over een pianoconcert, maar over een klavierconcert. Het was juist in de tijd van de Oostenrijker Joseph Haydn (1732-1809) dat het klavecimbel in de vergeethoek raakte. Er werd reeds jaren gewerkt aan een klavierinstrument dat door een hamermechanisme bediend werd. In de tijd van Haydn was men al flink gevorderd met de bouw van de pianoforte. Het wordt algemeen aangenomen dat Haydn dit concert voor dit instrument gecomponeerd heeft. Het mist nog de klank van onze moderne piano, maar in vergelijking met het zachte geluid van het klavecimbel, komt de pianoforte al aardig de richting uit naar de moderne (vleugel-) piano die ongeveer honderd jaar later de muziekwereld zou gaan veroveren.

In de periode tussen 1756 en 1784 componeerde Joseph Haydn een reeks pianoconcerten (klavierconcerten) waarvan het Pianoconcert 11 in D majeur tegenwoordig nog het meest gespeeld wordt. Hij zou zo’n 14 pianoconcerten geschreven hebben, doch slechts een klein aantal kan met zekerheid aan hem toegeschreven worden. In geval van Pianoconcert 11 is er volgens muziekwetenschappers geen twijfel mogelijk! Het eerste deel is een opgeruimd, vrolijk vivace. Daarna volgt een ontroerend mooi adagio en tenslotte een indrukwekkend kwiek rondo dat al zeer pianistisch klinkt! De invloed van de toen achtentwintigjarige Mozart is in dit slotdeel goed te horen. (Het was overigens in 1784 dat er een ontmoeting tussen hen plaatvond.)

HAYDN KLAVIERCONCERT 11 NUMMER 365