Verdi – Aïda

Aïda is een groot opgezette opera, in vaktermen Grand opera genoemd (een in Frankrijk  ontstaan spektakelstuk met soms overdreven grote orkesten, koren en decors). Aïda werd gecomponeerd door de Italiaan Giuseppe Verdi (1813 – 1901), zoon uit een eenvoudig winkeliersgezin. Verdi werd in hetzelfde jaar geboren als de andere operagigant, Richard Wagner (1813 – 1883).

Vanwege het hier en daar kleinschalige en intieme karakter van Aïda geldt de term Grand opera eigenlijk alleen voor de eerste twee bedrijven. De opera werd geschreven  in opdracht van de Egyptische regering. Het zou gecomponeerd zijn vanwege de opening van het Suezkanaal in 1869. Maar thans neemt men aan dat het werk gecomponeerd is voor de opening van het nieuwe operagebouw in Cairo. Hoe het ook zij, de opera moest in ieder geval een Egyptisch karakter hebben. Tijdens de feestelijk opening werd de Egyptische Marsch van Johann Strauss jr (1825 – 1899) uitgevoerd.

Het verhaal, dat zich afspeelt in de tijd van de farao´s, vertelt ons over de Egyptische legeraanvoerder Radames die als beloning voor zijn triomfen op het slagveld, de dochter van de koning, Amneris mag trouwen. Dit tot grote vreugde van Amneris die al geruime tijd verliefd is op de veldheer. Radames is echter verliefd op Aida, de dochter van de koning van Ethiopië. Zij is naar Egypte gebracht om als slavin te dienen voor Amneris. Als Radames beschuldigd wordt dat hij militaire geheimen zou hebben doorgespeeld aan Aida wordt hij levend in een graftombe gemetseld. Aida verstopt zich bij haar geliefde in de graftombe, zodat zij samen kunnen sterven. Hoogtepunten uit de opera zijn: aria Celeste Aida, de triomfmars en O terra addio.

Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.

VERDI AÏDA NUMMER329

Nota bene

Verdi was verzot op katten. Op zijn landgoed zwierven er altijd wel een paar rond. Hij behandelde ze als familie. Een van zijn favorieten was de dikke kater Tijger die vaak op de piano lag te snurken als Verdi componeerde. Toen een bezoeker hem vroeg of dat niet stoorde zou de maestro gezegd hebben: Tijger heeft meer muzikaal gevoel dan menig tenor…

Ondanks zijn rijkdom en roem, bleef Verdi altijd een eenvoudige man. Hij was het gelukkigst op zijn boerderij in Sant Agata, waar hij vaak zelf op het land werkte.

Op zijn sterfbed in 1901 lag Verdi in een hotelkamer in Milaan. Hij had nog net genoeg voor een grap: Hoeveel mensen denken jullie dat mijn begrafenis zal verstoren? Als het er meer zijn dan op La Scala, wil ik een toegift. Meer dan 200.000 mensen volgden de baar.