Evans Bill
De Amerikaan Bill Evans (1929 – 1980) wordt beschouwd als een van de meest belangrijke jazzpianisten uit de muziekhistorie. Als kleine jongen speelde hij reeds piano, maar ook dwarsfluit en viool. Vanaf 1950 studeerde hij piano en compositie aan verschillende muziek-vakopleidingen.
Wereldroem verkreeg hij als pianist bij trompettist Miles Davis (1926 – 1991). Hij was samen met de saxofonisten Cannonball Adderley en John Coltrane lid van het sextet van Davis. Beroemd werd het studioalbum Kind of Blue (1959). Evans componeerde het nummer Blue in Green. Reeds toen begon zijn heroïneverslaving
In 1959 richtte Evans zijn vermaarde Trio op met op bas Scott LaFaro en drums Paul Motian. Opvallend waren de grammofoonplaten Sunday at the Village Vanguard (1961) en Waltz for Debby (1961). In dezelfde periode maakte hij soloplaten met over dubbing, waarbij over eigen opnamen werd gespeeld, bijvoorbeeld op Conversations with myself.
In 1960 werd hij geveld door hepatitis. Om te genezen ging hij in het huis van zijn ouders wonen in Florida. In 1961 werden de spraakmakende albums Explorations en Walz For Debby opgenomen.
In 1962, na het overlijden van bassist Scott Lafaro, nu met de nieuwe bassist Chuck Israels, verscheen het alom geprezen album Moon Beams. Intussen werd zijn heroïneverslaving zorgwekkend. Om aan genoeg geld te komen verhuisde hij van platenmaatschappij Riverside naar Verve. Niet iedereen was gelukkig met het studio-album Bill Evans Witch Symphony Orchestra (1966).
In 1966 won hij met Eddy Gómez op bas en Jack DeJohnette drums een Grammy met het album Bill Evans On Montreux Jazz Festival.
Eind jaren zestig speelde hij zowel akoestische als elektrische piano. In 1971 won hij een Grammy met het Bill Evens Album. We Will Meet Again (1979) was zijn laatste studio album. Voor deze plaat ontving hij eveneens een Grammy.
De muzikale verdiensten van Bill Evans waren o.a.: Een nieuwe harmonische taal voor de jazzpiano, dit mede beïnvloed door impressionistische componisten als Satie, Debussy en Ravel – Het herzien en soms loslaten van akkoordschema’s, zoals in de cool jazz – Volwaardige wisselwerking tussen piano en bas. Vaak gebruikte Evans slechts twee akkoorden als intro voor een nummer, zoals in Some Other Time, in Peace Piece, en Flamenco Sketches.
Enkele top albums: Everybody Digs Bill Evans (1959) – Portrait In Jazz (1960) – Sunday At The Village Vanguard (1961) – Explorations (1961) -Walz For Debby (1961) – Moon Beams (1962) – Bill Evans On Montreux Jazz Festival (1966) – Alone (1968) – You Must Believe In Spring (1977)
De dood van zijn broer Harry, die in 1979 zelfmoord pleegde, had grote invloed op het spel van Bill. Hij leek uitgeblust. Daar kwam nog bij dat hij zich niet meer wilde laten behandelen aan zijn ziekte hepatitis. Bill Evans overleed op 15 december 1980. Een vriend verklaarde dat Evans strijd met de drugs de langste zelfmoord uit de geschiedenis was.
Tophits: Waltz for Debby – Our Delight – Night and Day – Peace Piece – Woody’n You – Blue in Green – Nardis – My Romance – If You Could See me Now
Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.
EVANS BILL OEUVRE NUMMER 593
