Lekeu – Adagio voor strijkers
Wat heeft de Belg Guillaume Lekeu (1870 – 1894) mooie muziek gecomponeerd! Wat jammer dat hij niet ouder dan 24 jaar is geworden.
Van geboorte was Lekeu Belg, maar als musicus was hij een Fransman. Lekeu studeerde filosofie en letteren aan de Sorbonne in Parijs. Al vroeg raakte hij beïnvloed door de Duitse romantiek. Hij bewonderde Wagner zozeer, dat hij tijdens een uitvoering van diens opera Tristan und Isolde van ontroering flauw viel.
Als kleine jongen werd hij door zijn ouders gestimuleerd om aan muziek te gaan doen. Reeds vanaf zijn vijftiende begon hij te componeren. Meestal betrof het werkjes voor piano en kamer-ensemble. Lekeu was, behalve van Richard Wagner, een groot bewonderaar van Bach en Beethoven. In 1889, vijf jaar voor zijn vroege dood was hij begonnen aan een serieuze studie viool en theorie. In Parijs studeerde hij compositie bij Cesar Franck. Deze in Luik geboren componist werd tevens zijn vriend en mentor. Rond 1890 werden er regelmatig werken van hem uitgevoerd. Het jaar 1892 kan gezien worden als de grote doorbraak van Lekeu. Talloze werken werden er van hem uitgevoerd. Voor zijn Belgische collega, de meester-violist Ysaÿe componeerde hij zijn inmiddels beroemde Vioolsonate. De dag na zijn 24e verjaardag stierf Lekeu aan de gevolgen van paratyfus na het eten van een besmette sorbet.
In 1891 schreef Lekeu het Adagio voor strijkorkest. Het werk kan gezien worden als een eerbetoon aan zijn mentor Cesar Franck. Hij schreef het pakkende, emotionele werk kort na de dood van Franck. Een vergelijkbaar werk met Adagio voor strijkers is het uit 1892 Larghetto voor cello en orkest.
LEKEU ADAGIO VOOR STRIJKERS NUMMER 361