Ives – Central Park in the Dark

De Amerikaan Charles Ives (1874-1954) studeerde bij zijn vader, een dirigent met een zeer progressieve kijk op muziek. Vader Ives leerde zijn zoon dat je muziek niet moest componeren aan de hand van honderden regeltjes, maar gewoon je gang moest gaan en die dingen opschrijven die je goed leken. Ives zelf deed daar nog een schepje bovenop door te verkondigen dat muziek een levend wezen is; de componist noteert het embryo en de uitvoerder moet er verder maar iets van maken.

Toen Ives bij een aantal ‘echte’ leraren lessen had gevolgd, besloot hij dat de muziek niet zijn beroep zou worden. Wel bleef hij in zijn vrije tijd het orgel bespelen. Hij nam een baan in het verzekeringswezen maar bleef de muziek trouw en componeerde in de avonduren en weekends. Veel van zijn werken behoren tot de programmamuziek en hebben alles te maken met de Amerikaanse samenleving en het Amerikaanse landschap. Verder maakte hij gebruik van typisch Amerikaanse volksliedjes en fanfare- en harmoniemuziek.

Ives’ Central Park in the Dark uit 1906 is een van zijn eerste grote orkestwerken. Het is ook een typische Ives compositie: sfeermuziek afgewisseld met onverwachte momenten die je bijna de handen voor de oren doen slaan van schrik. Het stuk duurt nog geen tien minuten. Het verklankt het in slaap zijnde en wakker wordende beroemde park in New York. Geluiden uit de natuur maar ook paardenhoeven, trams en lallende nachtbrakers. In Central Park in the Dark zit zoveel aan (poly)ritmiek, dat er soms twee dirigenten nodig zijn om het uitgebreide orkest te leiden. Al met al is het een vroege vorm van experimentele muziek met gelijktijdige lagen, wat toen heel vernieuwend was.

Heeft u een opmerking of aanmerkingen over dit item, horen wij dit graag van U.

IVES CENTRAL PARK IN THE DARK NUMMER213

https://www.youtube.com/watch?v=34AqNvhBfVQ