Berlioz – Romeo et Juliette

De Fransman Hector Berlioz (1803 – 1869) was de zoon van een dokter. Het was de bedoeling dat Hector eveneens geneeskunde zou studeren, maar muziek, met name de opera, boeide hem meer. Hij besloot zich in te schrijven aan het conservatorium.

In 1830 won hij de felbegeerde Prix de Rome. Tijdens zijn verblijf in Italië gaf de vioolvirtuoos Niccolo Paganini (1882 – 1840) hem de opdracht een werk te componeren. Het werd Harold in Italië, een stuk voor altviool en orkest (archief).

Het meest bekende werk van Berlioz is de Symphonie Fantastique (archief). Dit stuk werd een mijlpaal in de muziekgeschiedenis. De symfonie bestaat uit vijf delen in plaats van de gebruikelijke vier, en heeft als ondertitel Episoden uit het leven van een kunstenaar. Het betreft een autobiografisch programmamuziekstuk dat vertelt over de belevenissen van de componist met zijn geliefde. Opvallend is dat de geliefde haar eigen melodie heeft en telkens in de verschillende delen opduikt (idee fixe)

Berlioz was schepper van met name programmamuziek (de muziek vertelt een verhaal of beeldt iets uit). Met ruime financiele giften van Paganini kon Berlioz aan zijn soms grootschalige composities werken. Behalve liefhebber van opera, hield hij van toneel. William Shakespeare (1564 – 1616) was zijn idool. Deze schrijver maakte een tragedie over de onmogelijke liefde van twee jonge mensen uit vijandige families Romeo en Julia.

Romeo et Juliette (1839) lijkt op een opera maar men noemt het liever een dramatische symfonie. Het is geschreven voor orkest, koor en zangsolisten. De symfonie is een programma-muziekstuk. In het stuk fungeren de solo zangpartijen hoofdzakelijk als vertellers, terwijl het koor de vijandelijke families uitbeeldt. Het orkest weergeeft de twee hoofdrolspelers.

Hoogtepunten: Premier transports – Romeo seul tristesse – Grand fête chez Capulet – Scene d’damour – La reine Mab – Frère Laurence

BELIOZ ROMEO ET JULIETTE NUMMER 383