Bloch – Schelomo
De Amerikaanse componist Ernest Bloch (1880-1959) was van Zwitserse afkomst, hij kwam in Genève ter wereld. Bloch kreeg les van grote musici als Jacques Dalcroze en Eugene Ysaye. Door flink aan de weg te timmeren, kreeg hij uitnodigingen uit Amerika waar hij geruime tijd kwam te werken. In 1930 keerde hij terug naar Zwitserland maar door de opkomst van het antisemitisme nam hij wederom de benen naar Amerika. Vanaf 1940 vervulde Bloch een leerstoel voor muziek aan de Berkeley-University in Californië.
De meeste joodse componisten nemen meestal de muzikale cultuur van hun geboorteland over. Bloch scheen zich echter nergens thuis te voelen, hij zwierf zo’n beetje de hele aardbol over. Toch was hij het die de muziek van ‘het joodse’ wilde uitdrukken. Men noemt hem wel de grondlegger van de neo-Hebreeuwse muziekcultuur.
‘Het is de joodse ziel die ik voel trillen in de gehele bijbel en die me zeer aanspreekt’, aldus de componist. Bloch gebruikte voor zijn werken stilistische elementen uit de joodse muziek. De titels spreken voor zich zelf en getuigen van een diepgewortelde ingesteldheid: Drie Joodse werken voor orkest, de machtige Schelomo Rhapsodie en de Israël Symfonie (voor vijf stemmen en orkest). Over het algemeen schreef Bloch zeer hartstochtelijk, emotioneel.
In 1916 voltooide Bloch zijn Schelomo, Hebreeuwse Rhapsodie voor cello en orkest. Schelomo is afgeleid van het Hebreeuwse Salomo. De cello zou in het werk de stem van koning Salomo vertegenwoordigen. Het begeleidend orkest zou een afspiegeling zijn van de wereld om hem heen, alsmede Bloch zelf. Het werk bestaat uit 3 delen en duurt ongeveer 20 minuten.
BLOCH SCHELOMO NUMMER 356