Franck – Symfonie

César Franck (1822-1890) is bij de kenners in de eerste plaats bekend als componist van orgelwerken. In 1858 werd hij organist van de St. Clotilde in Parijs, waar tevens een wereldberoemd orgel staat. In 1876 ontstonden twee van zijn mooiste werken, de Symfonie in d mineur en het koorwerk Les Béatitudes. Verder is hij natuurlijk de componist van de wereldhit Panis Angélicus en niet te vergeten de Sonate voor viool en piano in A.

Francks orgelleerlingen van het conservatorium droegen hem op handen, zij gaven hem de bijnaam ‘Engel van een vader’. Franck zelf had alles over voor zijn pupillen. Hij was zó met het lesgeven bezig dat hij nauwelijks tijd over had om te componeren. En als hij dan een ingeving van de goede God had ontvangen, maakte hij er een notitie van en bewaarde het voor de eerstvolgende schoolvakantie, of stond een aantal dagen om vijf uur in de morgen op om het thema uit te werken.

Het zal dan ook duidelijk zijn dat César Franck geen uitgebreid oeuvre heeft achtergelaten. Slechts een enkele symfonie schreef hij, de Symfonie in d mineur uit 1876. In afwijking met de traditionele vierdeligheid, nam de componist genoegen met drie delen. Het werk is opgebouwd in het ‘cyclische principe’; een klein melodisch motiefje wordt langzaam uitgebreid tot een volwaardig thema. Bijzonder mooi is de melodische lijn aan het begin van het langzame deel met harp, althobo en de geheimzinnig spelende gedempte strijkers.

FRANCK SYMPHONY NUMMER 052