De Engelse componist Frederick Delius (1862-1979) was de zoon van een rijke fabrikant. Zijn ouders waren Duitse emigranten. Als kind nam hij piano- en vioolles. In 1884 vertrok hij naar Amerika om daar als landarbeider te werken. Met financiële hulp van zijn vader zette hij een sinaasappelplantage op. Hij raakte in contact met de muziek en liederen van de zwarte bevolking. Na enige jaren keerde hij terug naar Europa om zich geheel aan de muziek te wijden. Zijn muziek is erg beïnvloed door de zwarte zingende landarbeiders.
Delius ging studeren aan het conservatorium van Leipzig. Maar met zijn muzikale herinneringen aan de negermuziek uit Amerika, kon hij zich er nauwelijks toe zetten om de gortdroge en academische klassieke muziek te bestuderen. Luisteren naar andere componisten deed hij nauwelijks. Delius verzette zich daarmee tegen de muzikale wet dat men een compositie pas begrijpt, als men die een flink aantal keren beluisterd heeft. Onzin, vond Delius, muziek is direct goed of slecht.
Sea drift voor tenor, koor en orkest uit 1904 vertelt ons het verhaal over een meeuw die boven zee tevergeefs op zijn liefje wacht. Het is gecomponeerd naar een gedicht van Walt Whitman. Ondanks de grote bezetting van het orkest blijft het een zeer intiem muziekstuk dat nergens ontaard in grootschaligheid. Zoals we van Frederick Delius gewend zijn, speelt het orkest zachte, over het algemeen geheimzinnige akkoorden. Het samengaan van orkest en koor klinkt soms huiveringwekkend. De tenor zingt over het liefdesverdriet van de meeuw.
DELIUS SEADRIFT NUMMER 481
