Lalo – Vioolconcert

De Franse componist Edouard Lalo (1823-1892) trok zich weinig aan van richtingen in de muziek. Hij hield zich nauwelijks bezig met het impressionisme, maakte geen muziek op gedichten en had geen oren naar Weense en Duitse toestanden. Voor Lalo stond vast dat een compositie gedragen moest worden door goed klinkende melodieën. En hoewel Lalo niet onder woorden kon brengen wat nu precies een mooie melodie maakt, was hij wel een meester in het bedenken er van.

Al studeerde hij van jongs af aan cello en viool en werd hij hierbij gestimuleerd door zijn ouders, zij vonden het geen goed idee van hem om van zijn hobby zijn beroep te maken. Als zestienjarige verliet hij het ouderlijk huis en liet zich inschrijven aan het conservatorium in Parijs. In 1855 richtte hij een strijkkwartet op dat zich voornamelijk bezighield met het uitvoeren van kwartetten van Mozart, Haydn en Beethoven, werken die in zijn tijd in Frankrijk nauwelijks uitgevoerd werden.

De twee Vioolconcerten van Lalo werden opgedragen aan de beroemde Spaanse violist Pablo de Sarasate, die tevens de premières voor zijn rekening nam. Het succes was overweldigend. Een goeie zet van Lalo, want een betere reclame was er niet om een beroemdheid als Sarasate te laten optreden. Behalve Vioolconcert 1 in F opus 20 uit 1873 componeerde Lalo: Symfonie Espagnole (= Vioolconcert 2 in d mineur opus 21 uit 1874) en zijn inmiddels zeer bekende Celloconcert uit 1877.

LALO VIOOLCONCERT NUMMER 385