Schumann – Fantasie in C
De in het Duitse Zwickau geboren pianist, componist en muziekjournalist Robert Schumann (1810 – 1856) was de zoon van een boekhandelaar en uitgever. Van jongs af aan was Robert geïnteresseerd in literatuur en muziek. Als kind kreeg hij les van de plaatselijke kerkorganist. Als jongeman ontving hij pianoles van de zeer bekende pedagoog Friedrich Wieck. In het gezin Wieck maakte hij kennis met het wonderkind Clara. Deze zou later zijn vrouw worden.
Tijdens te ijverig studeren forceert hij zijn linkerhand, hetgeen het einde van een piano carrière betekent. Na het bijwonen van een Schubert liederenavond besluit hij componist te worden. Schumann zelf zou later eveneens als Schubert een bekend liedcomponist worden.
Als componist voor piano is Schumann bij het grote publiek vooral bekend van zijn Pianoconcert in a mineur. Van de solostukken voor piano noemen we Kinderszenen, Waldszenen, Arabeske, Carnaval, Kreisleriana, Papillons en de Fantasie in C. Dit laatste werk werd in 1836 geschreven voor zijn geliefde Clara en opgedragen aan pianovirtuoos Franz Liszt.
Schumann, de super romanticus, schreef zijn Fantasie in C opus 17 in de treurige tijd dat hij zijn geliefde Clara voor korte tijd moest missen. (Vader Wieck was fel tegen de omgang van zijn dochter met Schumann.) ‘Een diepe klaagzang voor u,’ zo schreef Robert aan Clara, doelende op het eerste deel van zijn pianostuk. Met het stuk wilde hij tevens geld inzamelen voor het Beethoven-monument in Bonn. De Fantasie in C kan worden beschouwd als een van de belangrijkste werken in de literatuur voor pianosolo.
SCHUMANN FANTASIE IN C NUMMER 659
Nota bene
Schumann was amper zes toen zijn muzikale talenten werden ontdekt. Zijn ouders waren echter vastbesloten dat hij jurist zou gaan worden. Hij heeft inderdaad rechten gestudeerd maar de studie niet voltooid. Muziek maken, dat wilde hij. Hij nam les bij Friedrich Wieck, een van de beste pianoleraren en de vader van zijn latere echtgenote Clara.
Schumanns plan was pianovirtuoos te worden. Maar een tragedie vernietigde deze hoop. Om zijn vingers te trainen had hij een apparaatje ontwikkeld om de rechterhand soepeler te maken. Dit werd een debacle. De vierde vinger werd blijvend beschadigd. Zijn piano carrière was te niet gedaan.
