Scarlatti D – Salve Regina
De Italiaan Domenico Scarlatti (1685-1757), in het zelfde jaar geboren als de grootmeesters Händel en Bach, was de zoon van Alessandro Scarlatti die in zijn tijd vooral beroemd was om zijn opera’s en geestelijke muziek waaronder cantates en oratoria. Vader Alessandro wordt de belangrijkste vertegenwoordiger van de Napolitaanse school genoemd. Alessandro was bijzonder trots op de muzikale capaciteiten van zijn zoon en zond hem voor een gedegen muziekstudie naar Rome.
Dominico overvleugelde zijn vader in roem. Hij was een groot klaviervirtuoos die niet schroomde om het in muziekwedstrijden op te nemen tegen de orgelgigant Händel. Ondanks de tweestrijd schijnen beide meesters veel van elkaar geleerd te hebben. Na een verblijf in Londen vertrok Scarlatti naar Madrid om daar als hofcomponist en klavecinist te werken. In 1715 werkte hij als kapelmeester in de Sint Pieter in Rome.
De plechtige Gregoriaanse melodie van het Salve Regina (Wees gegroet koningin) is ontstaan in de elfde eeuw en opgedragen aan Maria. Tijdens de Renaissance was de Salve Regina-melodie heel populair. Tal van meerstemmige en ook instrumentale versies werden op dit kerklied gemaakt. Men bidt het Salve Regina wel aan het eind van de rozenkrans.
Behalve het indrukwekkende Salve Regina, schreef Scarlatti een wondermooi Stabat Mater. Maar in de eerste plaats blijft hij de componist van de vijfhonderdvijfenvijftig Klaviersonates.
SCARLATTI SALVE REGINA NUMMER 263